امان از دل زینب ... - کمی درنگ بایدم ...

امان از دل زینب ...

بسم الله الرحمن الرحیم... آجرک الله یامولای یا صاحب عصر والزمان ... ...................... ظهر عاشورا ... فقط زینب بودی ... فقط زینب ... بعد از آن بانوی صبر ... شام غریبانی ... میشوی بابا رقیه و ... میشوی سنگ صبور رباب و... میشوی سایه سر ... مردمان نامرد ... می شوی امیرِ اهل حرم ... می شوی عباس وغیرت و... می شوی مادر ... میشکنی ... پیر می شوی ... قدبالابلندت خم می شود ... می شوی اشک ... می شوی آه ... می شوی باران ... اما ... آهسته ...آهسته ... چشمانم را می بندم ومیرسم به عصرعاشورا ... میرسم به غروبش ... میرسم به شبش ... صحرا ...طفلان حسین ... و یک حرم ... دلشکسته ... میرسم به صبرت ... بانوی من ...زینب ... حتی خیالش مرا پیرمی کند ... امان از دل زینب ... وای از دل زینب ... عمه ی سادات بی قراره ... ............................................................. « اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرج المهدی بحق الحسین » « فتوکل علی الله ان الله یحب المتوکلین» زیرلب امان می گفت ... امان ...امان از ...واِدامش را نمی شنیدم ... گوشه ایی نشسته وباران نگاهش فرصت تماشا به او نمی داد ... وبازلبانش به هم میخورد ... ومن کنجکاو اززمزمه هایش ...امان از...امان از... بالای سرش ایستاده بودم واوگویی طاقت ایستادن نداشت وانگارپاهایش رمقی برای نگه داشتنش نداشتند... بادی وزید،چادرش به سمتی کشیده شد...زیرچادرش طفل شیرخواری بود... باخودگفتم انگارتمام معصومیت عالموبه نگاه این طفل داده اند ... تمام زمزمه هایش سوی طفلش بودونگاهش گاه سوی جمعیت ... ازحس غریبی که داشت من هم منقلب شدم ودیگرنای ایستادنم نبود .. .ناخداگاه وبی اختیارکنارش نشستم انگارکسی مرامجبوربه نشستن می کرد .. ودوباره زمزمه هایش نگاهم رابه سویش کشاند ... امان از...امان از... وصدایی ونوایی که گم می شدلای بغض فروخورده اش وحال آسمانی که داشت ... اینبارامادیگرتحمل بغض وفریادهای فروخورده اش رانداشت ... وفریادکرد امان ...امان ازدل زینب ...امان ازدل زینب... امان از... وهق هق صدایش نگاه همه ی عزاداران راسمت خودکشاند... گویی آسمان ابری غمش یکباره باریدن گرفت وبه یکباره خروشید... ومن ...ومن تمام به لرزه درآمدم ازبغض ترکیده اش ... وازحال غریبی که داشت ... نگاهم بازسمت آغوشش رفت . طفلی که سربندِ شش ماهه ی حسین راداشت ... وغصه ی تلخ وغریب عطش ... وقصه ی علی اصغرکه هوش میبرد ازهرصاحب حواسی را... اینبارمن هم همناله ی اوشدم ... وتمام کربلاازخیالم گذشت ودلی که زینب داشت... تمام درد کربلا سویی وبی پناهی بانوی بالابلندم سویی... وکودکی که می ماندبادردبی پدری شنیدم میگویند:دخترکه پدرازدست داد تهی می ماندوسرگشته ... وناله ی دخترحسین ...مدهوش میکند مرا... و...باخود نالیدم امان ازدل زینب ...وای از دل زینب ...آه ازدل زینب... کمی که آرام شد نگاهمان باهم گره خورد...چشمانش غم بزرگی داشتند... انگارتمام سوال هایم راازنگاهم فهمیدواوسری تکان داد وآهی کشید... وآهش تمام کنجکاویم راپاسخ داد...ازاوگذشتم ودورشدم ازنگاهش ،اما تمام حواسم بااوماند... نمی دانم شاید طفل آسمانیش.... شاید همدردی بارباب ...شاید مشک ساقی... غم زینب ...بی پدری سکینه...بی پناهی رقیه ...ویاآن خرابه ...غصه ی اسارت ... بی ادبی شامیان ...نمی دانم ...چوب خیزران وجایگه بوسه های محمد(اللهم صل علی محمدوآل محمد)... نمی دانم... آخردرکدام دین آل پیامبرش راخارجی می دانند که آن نامردمان این چنین فریادشان می کنند آن هم لفظی که درادب عرب کلمه ایست ... شرمم می آید ازگفتنش ... نمی دانم اوکدام لحظه ی کربلا درخیالش موج می زد ... بانوی بالابلندم زینبم (سلام الله علیها)تمام دردهایت بردوش شانه شانه ی ماست ... آن دم نبودیم که هم نوایت باشیم وحسینی امروزاما...امروز اما تمام قدایستاده ایم تاکنار مهدیت باشیم پیش روی نامردمان ...وغمهایت رادانه دانه ازبیشرمان کربلا خواهیم زدود...ونگاهت که هیبت علی رادریادمی آورد بس ما راقوت صبرمی دهد به رسم پایداریت ،باشد که لحظه هایمان تمام حیدری باشدوحسینی ... لبیک یاحسین ذکرلبان ماست تادمی که نفس اجازه بودنمان می دهد ...وتاآن سان که زیرلوای ُمنتَظَرمهدی موعود به خونخواهی حسین (علیه السلام) برخیزیم...
	پنج شنبه 92 آبان 23 \| نظر

« اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرج المهدی بحق الحسین »

« فتوکل علی الله ان الله یحب المتوکلین»